W niezwykle skomplikowanym labiryncie uczuć, wszyscy bohaterowie uwikłani są w romansowe perypetie, tworząc mieszankę komedii omyłek i poważnych refleksji na temat międzyludzkich relacji, tolerancji i sztuki formowania własnego losu. Zarówno byłej żony, byłego męża, studentki, jak i córki przydarzają się romansowe wydarzenia, nadając historii swoisty urok.

Claude Isler stworzył niełatwe wyzwanie dla postaci w tej komedii, gdzie bohaterowie nie mają łatwo. Pan profesor Eduardo (były mąż), wybitny matematyk, okazuje się być znacznie starszy od swojej ukochanej Sarah, która z determinacją dąży do ślubu. Również pani profesor Marion (była żona) nie zgadza się z metrykalnym wiekiem swojego partnera, a trzecia para – młoda córka profesora Julia i starszy Marco, niby elektryk –  ma identyczny „wiekowy” problemem.

Komedia ta, mimo dużych problemów poruszanych w treści, przynosi widzom radość w trudach bohaterów. Akcja rozwija się dynamicznie, gdy postaci starają się rozwikłać skomplikowane węzły życiowe. Choć zadanie nie jest łatwe, paradoksalnie im trudniej dla bohaterów, tym radośniej dla widzów.